“He always strives for perfection in his playing and a very personal performance by involving his artistic emotionality. Through a large portion of talent, combined with an enormous motivation, he has already become an experienced musician with a personal voice in the field of solo performing.”
[Gert Mortensen]
“Aleksander Wnuk proved to be an extraordinary talented percussionist with a highly developed technique and musicality, and a clear understanding of artistic and aesthetic concepts. He has a curious intellect and an open attitude towards both established and recent developments within our field. His works is on a high international level, and his artistic portfolio is substantial – moreover developing in multifaceted directions such as multi-media performance, artistic research as well as traditional recital formats.”
[Håkon Stene]
“Playing percussion has become as natural to Aleksander as speeking his native language Polish. I really look forward to following Aleksander’s musical career.”
[Johan Bridger]
“Aleksander Wnuk shows that he is an intelligent and very well-schooled musician with a secure technique, excellent timing and remarkable body control. His memory is impressive and his presence on stage is catching, and makes the audience believe his artistic statement throughout the evening. It leaves the impression of a musician, despite his youth, has already found a clear personal expression of world class, especially in his chosen field of contemporary music.”
[Nebojsa J. Zivkovic and Niels Rosing-Schow]
Aleksander Wnuk traktuje performans poważnie, język gestów to dla niego nowoczesna technika wykonawcza, którą należy rozwijać. Dzięki takiemu podejściu jego interpretacje stają się niezwykle wyraziste, a sama muzyka zyskuje wiele nowych znaczeń.
[Monika Pasiecznik in ‘Performer’]
“31 maja 2016 r., w warszawskim Studiu im. W. Lutosławskiego, miałem okazję słyszeć Sonatę na dwa fortepiany i perkusję Béli Bartóka, Fantasmagorię Kazimierza Serockiego oraz Macrocomos III George’a Crumba w wykonaniu pianistek Martyny Zakrzewskiej i Aleksandry Świgut oraz perkusistów Bartosza Sałdana i Aleksandra Wnuka.
Były to prawdziwe kreacje, interpretacje nie tylko wyrobione w najdrobniejszych niuansach czy ujęte w imponująco zdyscyplinowaną formę, ale także podane w niezwykle atrakcyjny, prawdziwie koncertowy sposób. Charyzmat tych muzyków, ich żarliwość, wręcz ekspansywność wobec słuchacza, skupienie na komunikowaniu muzyki i najwyższej próby socjotechnika przekazu wzbudzają podziw.
Nie mam wątpliwości, że takich muzycznych aktorów nie powstydziłyby się najbardziej renomowane estrady.”
[Maciej Grzybowski]
Aleksander Wnuk 